μεταύλειος

μεταύλειος, -ον (Μ) [μέταυλος]

(ως επίθ. για θύρα ναών) αυτή που βρίσκεται μετά την αυλή και πριν από τον πρόδομο («μεταυλείῳ θύρᾳ», Ευάγρ.).